Yoldan geçiyordu , durdu.. Bir bahçe vardı .. Donuk adımlarla , adım – adım bahçenin duvarına yöneldi.. donuk gözlerle çiçeklere baktı , baktı .. çiçekler sıcaktı .. donmuş bir sesle bahçıvana sustu :---- Bu çiçekler kesilecek mi ? bu çiçekler gidecek mi ?Bahçıvan dizlerine bahçeyi çöktü .. yüzüne çiçekleri döndü .. bir ışık yanmayordu , yandı , söndü.. Elleri gözlerine baktı , gözleri ellerine aktı .. gözleri ellerini gördü.. Elleri kördü .. sönen ışık yandı .. yanan ışık söndü .. dün yağmur yağacaktı, gün doğdu , yarın yağdı , bugün dindi .. Ağlayacaktı . Kim anlayacaktı. ÖZDEMİR ASAF